Ανατροφή Δίγλωσσου παιδιού: Εσφαλμένες Πεποιθήσεις
Η ανατροφή ενός δίγλωσσου παιδιού συχνά προκαλεί συζητήσεις και διαφορετικές απόψεις. Υπάρχει η καθιερωμένη αντίληψη ότι η διγλωσσία σχετίζεται με διάφορες επιπτώσεις στην ανάπτυξη του παιδιού. Αυτή η άποψη πηγάζει κυρίως από αντιλήψεις που είναι βαθιά ριζωμένες στην παράδοση της μονογλωσσίας και της μονοπολιτισμικότητας.
Πεποίθηση 1: Η διγλωσσία συνδέεται με χαμηλότερη ευφυΐα
Πεποίθηση 2: Η διγλωσσία μπορεί να οδηγήσει σε γλωσσική υστέρηση.
Γενικά, τα δίγλωσσα παιδιά περνούν σχεδόν τα ίδια γλωσσικά στάδια με τα μονόγλωσσα παιδιά. Αυτό είναι κάτι απολύτως αναμενόμενο.
Τα μονόγλωσσα παιδιά έχουν τις ίδιες πιθανότητες να εμφανίσουν γλωσσικές διαταραχές όσο και τα δίγλωσσα παιδιά. Αυτό σημαίνει ότι η χρήση δύο γλωσσών δεν μπορεί να θεωρηθεί η βασική αιτία οποιασδήποτε γλωσσικής διαταραχής.
Πεποίθηση 3: Η διγλωσσία μπορεί να προκαλέσει ζητήματα προσωπικής ταυτότητας
Τα παιδιά διαμορφώνουν την προσωπική τους ταυτότητα βασισμένα σε διάφορες πτυχές της ζωής τους. Ο τρόπος που επικοινωνούμε μπορεί να είναι μία από αυτές, αλλά οι ισχυροί και υγιείς δεσμοί με τους γονείς είναι από τους πιο σημαντικούς παράγοντες.
Σε τελική ανάλυση, το πιο σημαντικό είναι να μπορεί κάποιος να εκφράζεται με κάποιον τρόπο. Καθώς ένα δίγλωσσο παιδί μεγαλώνει, τείνει να χρησιμοποιεί τη μία γλώσσα σε μία κατάσταση και την άλλη σε άλλη κατάσταση, κάτι που είναι πιο πολύ μια φυσική διαδικασία παρά ένα πρόβλημα.
Πεποίθηση 4: Η διγλωσσία συνδέεται με χαμηλές σχολικές επιδόσεις
Υπάρχει μια διαδεδομένη υπόθεση ότι ένα δίγλωσσο παιδί δεν μπορεί να αποδώσει το ίδιο καλά με ένα μονόγλωσσο, επειδή η δεύτερη γλώσσα συνήθως παρεμβαίνει στην πρώτη.
Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν ένα παιδί σε χαμηλές σχολικές επιδόσεις, αλλά δεν έχει σχέση με τον αριθμό των γλωσσών στις οποίες εκτίθεται.
Στην πραγματικότητα, είναι φυσιολογικό να γίνεται γλωσσική εναλλαγή (code mixing), χωρίς να συνεπάγεται γλωσσικό πρόβλημα.
Πεποίθηση 5: Μια δεύτερη γλώσσα θα επηρεάσει αρνητικά την ανάπτυξη της πρώτης
Αυτή η άποψη πηγάζει από την υπόθεση ότι ο εγκέφαλος έχει περιορισμένη ικανότητα για την ανάπτυξη μίας γλώσσας. Όμως, υπάρχει αρκετός «χώρος» στη σκέψη μας για να αποθηκευτούν περισσότερες από μία γλώσσες. Στην πραγματικότητα, η σκέψη μας μπορεί να τροφοδοτηθεί και από τις δύο γλώσσες.
Αν, για παράδειγμα, ένα παιδί έχει μάθει βασικές δεξιότητες στα μαθηματικά, μπορεί να μεταφέρει αυτή τη γνώση και στην άλλη γλώσσα χωρίς να χρειαστεί να την ξαναμάθει από την αρχή στη δεύτερη γλώσσα.
